Anna start een nieuw project: drinken met mate

De eerste keer dat ik het licht uit mijn ogen gedronken heb, was in de sporthal (ja echt) in het dorp waar ik opgegroeid ben. Ik was 14 jaar en ik heb die avond ongeveer net zoveel Breezers soldaat gemaakt als mijn leeftijd. Sorry pap, mam. Er is niets wat jullie anders hadden kunnen doen. De coma-zuip-cultuur vierde ook in de jaren '90 al hoog tij. Het is op die 14-jarige leeftijd dat ik de toon heb gezet voor mijn weekend-alcoholisme. Daarom is het nu tijd voor een nieuw project: drinken met mate. 

Het voelt alsof mijn hersenen uit mijn schedel willen breken, omdat ik ze de avond ervoor zo bruut mishandeld heb.

 

De katerige lijdensweg 

Ik heb altijd erg genoten van het nuttigen van alcohol met vrienden. Echt awesome vind ik het. Helaas kleven er ook een aantal nadelen aan het buitensporig nuttigen van alcohol. Als ik wakker word na een avondje in de lampen hangen voel ik me namelijk ietwat minder awesome. Ten eerste voelt het alsof mijn hersenen uit mijn schedel willen breken, omdat ik ze de avond ervoor zo bruut mishandeld heb. En de dagen daarna (ja meervoud), dan voel ik me een dikke, vette potvis. Door de triljoen calorieën die soldaat heb gemaakt tijdens het slurpen zelf, én door alle items met gesmolten kaas die ik daarna heb gekaand om mijn katerige lijdensweg te verzachten. Bovendien ligt mijn energielevel ver onder de zeespiegel (om maar even in het nautische thema te blijven) en is het spreekwoordelijke glas niet bepaald halfvol, maar zo leeg als het maar zijn kan. Joh! Dat heb ik namelijk eigenhandig leeggezopen. Niet verwonderlijk dat ik mentaal ook helemaal naar de getver ben. 

Eigenlijk ben ik best wel een chique meid, alleen maak ik er op Friyay gewoon vaak een pestpokkebende van.

Een nieuw project: drinken met mate

Dit riedeltje heb ik nu zo'n 15 jaar volgehouden. De afgelopen maanden ben ik daarentegen met een nieuw project gestart: drinken met mate. Je weet wel, wat alcoholgiganten altijd in de kleine lettertjes vermelden, alsof het niets is. Maar dat drinken met mate is moeilijker dan ik dacht. Eerst nog even kort het hoe en waarom achter dit project: Ongeveer 1,5 jaar geleden ben ik 20 kilo afgevallen. Daar kan ik na het afgelopen jaar weer zo'n 7 kilootjes bij optellen. Niet bueno. Daarom ben ik gaan onderzoeken waar die verdomde kilo's toch zo stiekem vandaan komen. Want sporten doe ik nog steeds zeer regelmatig, en over het algemeen eet ik ook heel #fitgirlapproved. Eigenlijk ben best wel een chique meid, alleen maak ik er op Friyay gewoon vaak een pestpokkebende van. Het verschil is, dat ik dit wel een aantal tandjes minder deed in de periode dat ik vastberaden was om 'de beste versie van mezelf te worden'. Dus ja.... typisch gevalletje van 1 + 1 = 2. De hoogste tijd om deze vastgeroeste zuipgewoonte te doorbreken. That aint no cat pee, I can tell you. 

Voortraject: geheelonthouding

Goed om nog even te vermelden; voordat ik aan het project 'drinken met mate' begon, ben ik eerst het voortraject 'geheelonthouding' ondergaan. Ik heb toen maar liefst 21 dagen geen enkele druppel alcohol genuttigd. Dan kun je zeggen: "Jezus je lijkt wel een alcoholist, vind je het echt een prestatie om 21 dagen niet te drinken?" Ik denk dat je over dat eerste gedeelte in bepaalde mate gelijk hebt. Het is niet zo ik een fles wijn in mijn keelgat giet zodra ik 's ochtends wakker word, maar ik moet toch zeker toegeven dat ik een weekendverslaving heb als het op alcohol aankomt. Ten tweede: ja, ik vind het echt een prestatie om 21 dagen niet drinken en ik ben daar ook trots op. Mag ik? 

Tijdens mijn geheel onthouding heb ik een aantal dingen ondervonden:

• Ik werd oprecht cranky als de vrijdag aanbrak en ik geen wijn 'mocht'. Het is ook toen, dat ik moest erkennen dat ik écht een weekend-alcoholverslaving heb. De crankyness ging vanzelf weer over, maar ik moest wel echt even door het moment heen. 
• Andere mensen hebben er last van als jíj niet drinkt. Alsof het niet moeilijk genoeg is, moet je ook nog de last van andere mensen om jou heen dragen. Want het is toch potdomme ongezellig dat jij daar aan je Jilzz 0,0%  staat te nippen. Een doorn in het oog! Of je effe een beetje normaal kan doen. En de sfeer niet zo kan verpesten. 
• Mijn weekenden duurden eindeloos! Het scheelt aanzienlijk als je niet één van je schaarse weekenddagen aangespoeld op de bank ligt met de gordijnen dicht. Dan kommie nog eens ergens! Ik wist van gekkigheid niet wat ik met mijn tijd aan moest en ben naar een museum gegaan en heb de kleding in mijn kast op kleur gehangen. Migado! 
• Op maandagen stapte ik het kantoor binnen als een frisse, fruitige, jonge blom. Ik stond meteen aan en ging vrolijk verder waar ik vrijdag was gebleven. Zonder het gevoel te hebben dat de hele wereld op me af kwam. Zelfde gold voor gezond eten en sporten, want ja, dat had ik in het weekend gewoon lekker doorgezet. Jongen, ik liep op zonnestralen!

COmpleet voor gaas

Toen ik mijzelf echter weer toestond om de week erna weer te drinken, ben ik compleet voor gaas gegaan. Alles erop en eraan. Ik kan je vertellen, als je 21 dagen niet gedronken hebt, dan komt die klap daarna keihard aan. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Ik vond mezelf zo'n enorme faalhaas. Nog erger dan daarvoor. Het contrast was ineens zo groot tussen mega fresh en intens crack! 

Extreem Anna Gedrag

Dus heb ik het over een andere boeg gegooid de afgelopen weken; drinken met mate. Als ik mezelf de vrije hand geef, dan moet alles altijd heel erg extreem. Alles of niets. Ik ben extreem slecht in maat houden. Op doordeweekse dagen leef ik als een non. Ik drink geen druppel, eet ubergezond en sport als het even kan vijf keer. Dat laatste moet persé om te compenseren voor mijn zuipgedrag in het weekend, waardoor de lol er in de gym ook vanzelf vanaf gaat. En zo kan ik nog wel een aantal voorbeeldjes noemen van Extreem Anna Gedrag: mijn maandrekening bij de H&M, de stress over de perfecte bruiloft en het 's nachts checken van mijn Instagram-account als ik naar de wc ga. Ik bedacht me dat dit extreme gedrag misschien wel de oorzaak is van één van de belangrijkste problemen in mijn leven; de sluimerende mate van ontevredenheid over mezelf. Dat maakte dat ik er klaar voor was om één van de best bewaarde geheimen ter wereld te ontrafelen: hoe bereik ik de ultieme balans in mijn leven. Een belangrijk onderdeel van deze uitdaging is het matig nuttigen van alcohol. Dan komt de rest van zelf, had ik bedacht.

Die zesde moet ik écht niet doen, dat is het kukelwijntje.

Pas op voor het kukelwijntje

Wat is met mate, vragen jullie je misschien af. Dat is voor iedereen anders denk ik. De een is kegeltjekoekoek na een enkel zoetwitwijntje met ijs. De ander weert zich nog kranig na een hele fles. Ik heb mijzelf geschaard in die tweede groep, en heb mijn limiet op vijf glazen wijn gezet. Die zesde moet ik écht niet doen, dat is het kukelwijntje. Daarna sta ik niet meer voor mezelf in, heb ik schijt aan de wereld en kijk ik morgen wel hoe ik de boel overleef. De limiet van vijf geldt voor de vrijdagavond (of zaterdag). Daarnaast heb ik mezelf toegestaan om er door de week ook af en toen eentje te nemen. Eigenlijk om de 'urge' een beetje te spreiden, en hiermee te voorkomen dat ik in het weekend helemaal vol gas ga/wil.  

Tijdens mijn 'drinken met mate' project heb ik ook een aantal zaken ondervonden:

• Een jarenlange gewoonte verander je niet zomaar. Ik moet al mijn keuzes heel bewust maken, en dat kost veel energie. Normaal gesproken was een avondje drinken met vrienden iets waarbij ik me lekker kon laten gaan. Nu ben ik continue alles aan het afwegen! "Zal ik dat volgende glas nu al nemen? Je moet er wel echt even van genieten he. Ah joh, het is toch weekend. Je moet jezelf niet alles verbieden. " Ik voel me mega skitzo. Really, ik heb echt stemmen in mijn hoofd. In het heetst van de strijd denk ik: "Ammehoela, op deze manier is er toch niks meer an." Maar de volgende dag dank ik mezelf op mijn blote knietjes, dat mijn ruggengraat sterk genoeg was om mijn biezen te pakken en naar huis te gaan.
• Ik hoef mijn sociale leven niet compleet vaarwel te zeggen. Nu ik drink met mate, kan ik nog steeds gezellig meedoen op een terrasje of een huisfuif. Deze activiteiten vind ik oprecht een een stuk leuker met glas wijn in mijn hand, dan met een bruiswatertje. Nu weet ik dat sommige mensen zullen zeggen dat je het ook leuk kunt hebben als je 'uit gaat' en geen alcohol nuttigt. Laten we het erop houden dat ik (en mijn vrienden) nog niet zo ver zijn. Dat kun je van de gekke vinden, maar hetzelfde vind ik van mensen die thuisblijven voor Temptation Island. Zo heeft ieder zijn eigen geneugten. Of tekortkomingen. Het is maar net hoe je het bekijkt ;)
• Er breekt een moment aan waarop je niet meer levelt met mensen die wel stevig doortanken. Daarmee wil ik mijn zuipende vrienden niet afvallen, maar mensen die dronken zijn voeren op andere manieren gesprekken dan niet dronken mensen. Over andere onderwerpen, met harder stemgeluid en soms met meerdere tongen. Als je zelf ook een lamme tonnie bent dan heb je dit waarschijnlijk niet door, maar als je met mate drinkt dat wordt de gap tussen jou en je beschonken vrienden steeds groter. Op dat moment heb je twee opties: je achterstand inhalen of aftaaien. Ik heb er maar één, dat lijkt me duidelijk. 

Ik denk dat ik in veel contreien bekend sta als: "Anna, nou die houdt wel van een sappie."

• Wanneer het 'hoogtepunt' van een avondje slurpen plaatsvindt, daarover valt te twisten. Tot op heden vind ik het intens moeilijk om op het 'hoogtepunt' de benen te nemen. Op dat moment lijkt het namelijk, alsof het dan pas echt gezellig wordt! And I'm missing out on all of the fun! Totdat ik de volgende ochtend/middag fris en fruitig aan mijn havermoutje of je wrapje met zalm zit, en de groeps-Whatsappjes binnenstromen van kornuiten die in het gekste geval nog wakker zijn, of net wakker worden en details delen over hun kotskater. Dan ben ik stiekem blij dat je het net een paar uurtjes eerder voor gezien hebt gehouden.
• De hypothese die ik eerder stelde (als ik maat weet te houden met alcohol, dan komt de rest vanzelf) lijkt te kloppen. Doordat de katers achterwege blijven (nope, die heb ik niet na vijf wijntjes), heb ik ook geen behoefte om mijn voedsel te bedekken onder een laag gesmolten kaas. Dat scheelt weer een calorietje-of-wat, waardoor ik me maandag geen potvis voel en niet geobsedeerd vijf keer hoef te sporten om te compenseren. En dus tijd overhoud om twee seizoenen Vampire Diaries te kijken in plaats van één. You lose some, you win some. 
• Je krijgt een andere rol in je vriendengroep. Ik denk dat ik in veel contreien bekend sta als: "Anna, nou die houdt wel van een sappie." Dat klopt, ik houd zeker van een sappie en dat zal ik altijd blijven doen. Ik denk zelfs dat mensen er vanuit gaan, dat als ik op de borrel kom, het zomaar een gek avondje kan worden. Ergens voel ik me daardoor gevleid, want ja, never a dull moment met Annatje Schram. Dus op een bepaalde manier wil ik de reputatie van gezellig feestvarken hooghouden. Maar als ik bezig ben met vinootje nummer vier, en dus weet dat ik de stekker er binnenkort uit ga trekken, gaat dat (nu nog) tegen al mijn naturen in. Bovendien zien mijn vrienden het in geen heinde en verre aankomen en is het een klap in hun gezicht! En daardoor in die van mij... Want in bepaalde mate heb ik het gevoel dat ik ze teleurstel. Dat ik niet het feestvarken ben waar ze zich die avond zo op verheugd hadden. Nu denk ik dat dit vooral in mijn eigen hoofd zit, want ik heb van verschillende vrienden gehoord dat ze me nog steeds aardig vinden, ook al ben ik niet meer de laatste die de tent uitgeveegd wordt. Maar toch denk ik dat het even wennen is. Voor de dynamiek in de vriendengroep. Want nu is er toch een lege stoel om zes uur 's ochtends... 

Nog zeventien weken te gaan

Op het wereldwijdweb zeggen 'ze' dat het 21 dagen te duurt om een gewoonte te veranderen. Dus ik ben er even vanuit gegaan dat het mij 21 weken duurt om mijn weekend-alcoholisme te overwinnen. Niet omdat ik een enorme slapjanus ben, maar omdat mijn gewoonte voornamelijk op één dag van de week plaatsvindt, de vrijdag (of zaterdag). Ik ben nu vier weken bezig, nog zeventien te gaan G! Ik ga dit varkentje gewoon wassen, zodat ik op 20 september keihard sta te shinen in mijn trouwjurk. Mark my words! 

Ik weet heus dat ik niet de enige ben die kampt met weekend-alcoholisme, maar ik ben benieuwd: hebben jullie deze gewoonte ook wel eens onder de loep genomen? Of heb je er prima vrede mee. Ieder mens is natuurlijk anders!